Οι «Γιατροί της Ειρήνης» στην Συρία

Πως βίωσαν την κόλαση του συριακού 


καθεστώτος......

Ακολουθεί η επιστολή των γιατρών της ειρήνης 

«Η απόφαση για την αποστολή στα σύνορα Συρίας - Τουρκίας πάρθηκε σε έκτακτο διοικητικό συμβούλιο των “Γιατρών της Ειρήνης”, όταν τα διεθνή μέσα πληροφορούσαν για πάνω από 2.000 δολοφονημένους πολίτες, 30.000 τραυματίες και πάνω από 15.000 πρόσφυγες.

Την Παρασκευή 12.8. 2011, μετά από ένα εξάωρο ταξίδι, φτάσαμε στη μία μετά τα μεσάνυχτα στην πόλη Hatay (σύνορα Συρίας-Τουρκίας).

Μετά την άδεια των τοπικών αρχών, που με πολύ μεγάλη δυσκολία εξασφαλίσαμε μόνο για το πρωινό του Σαββάτου, επισκεφτήκαμε ένα από τα πέντε κέντρα καταυλισμών Συρiων προσφύγων στο χωριό Altinozou, ακριβώς δίπλα στα σύνορα.

Στον καταυλισμό εξετάσαμε όσους περισσότερους ασθενείς ήταν δυνατόν, συνήθως με αρρώστιες που μεταδίδονται σε συνθήκες κακής υγιεινής στις μαζικές μετακινήσεις προσφύγων (ψώρα κ.λπ.).

Στη συνέχεια ενσωματωθήκαμε στο μικρό νοσοκομείο του Altinozou, όπου εξετάζαμε πρόσφυγες που έρχονταν με συνοδεία Τούρκων αξιωματούχων. Στο ίδιο νοσοκομείο δωρίσαμε δέκα κούτες ιατροφαρμακευτικό υλικό που είχαμε μεταφέρει μαζί μας από την Ελλάδα.

Παρότι είμαστε συνηθισμένοι σε σκληρές εικόνες προσφύγων, σεισμοπλήκτων κ.ά., από παλιότερες αποστολές (Λιβύη, Αιτή, Λίβανος, Γάζα, Ιράκ κ.λπ.), μείναμε άναυδοι μπροστά σε πρόσωπα με αίσθημα τρόμου και φρίκης που γλίτωσαν την τελευταία στιγμή, περνώντας παράνομα τα σύνορα, από την κόλαση της αιματοχυσίας του συριακού καθεστώτος.

Αξίζει ν’ αναφέρουμε εδώ την περίπτωση Σύριας γυναίκας που μπροστά στα μάτια της δολοφονήθηκαν τα δύο μικρά ανιψάκια της (έξι και οκτώ ετών) και ο άντρας της κι εντυπωσιαστήκαμε πραγματικά από την ήρεμη και ψύχραιμη στάση μιας άλλης γυναίκας, που περπάτησε πάνω από 17 ώρες για να φτάσει στα τουρκικά σύνορα.

Ακόμη μας συγκλόνισε ο σπαραγμός ενός νεαρού Σύριου, περίπου 16 ετών, που είδε να δολοφονείται μπροστά στα μάτια του ολόκληρη η οικογένειά του (δύο αδέλφια και οι γονείς).

Επιπροσθέτως, θέλουμε να τονίσουμε ότι για λόγους ασφαλείας των ίδιων των προσφύγων, καθώς και των οικείων τους στη Συρία, σεβαστήκαμε την απόλυτη άρνηση τους να φωτογραφηθούν, παρότι είχαμε τη δυνατότητα, τουλάχιστον στο νοσοκομείο του Altinozou, να το κάνουμε.

Μολονότι ένας από τους στόχους μας ήταν να επισκεφτούμε Σύριους τραυματίες μέσα στο έδαφος της Συρίας, αυτό δεν μπορέσαμε να το καταφέρουμε.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κάθε μέρα που περνάει, το κύμα Σύρων προσφύγων στην Τουρκία θα διογκώνεται, με μεγάλη πιθανότητα να φτάσει τις 30.000 τις επόμενες εβδομάδες.

Τέλος, πρέπει να παραδεχτούμε ότι, μ’ εξαίρεση το γεγονός ότι απαγορεύεται στους πάντες να προσεγγίσουν τους καταυλισμούς, οι τουρκικές αρχές στους ίδιους τους πρόσφυγες συμπεριφέρονται άψογα.

Θανάσης Παπαχριστόπουλος

Νίκος Δούσης-Ρασσιάς