Δευτέρα 22 Απριλίου 2019

Συγνώμη στην Νέα γενιά..




Στην δεκαετία του 60 οι Έλληνες μετανάστευαν εξαιτίας της ανέχειας. 
Κουβαλούσαν τις αναμνήσεις τους σαν ξόρκια για τους δράκους της ξενιτιάς και έσερναν εκτός από τους φτωχούς και ταπεινούς τους μπόγους και την υπόσχεση στους γέροντες γονείς τους για επιστροφή στην πατρίδα.

Τώρα φεύγουν οργισμένοι. Στις  βαλίτσες τους κουβαλάνε τα πτυχία τους, ένα βουβό θυμό και ένα δάκρυ που τους πνίγει για
την πατρίδα που τους αποβάλει για την « Ελλάδα που πληγώνει τα παιδιά της».

Φεύγουν νέοι προικισμένοι με μεταπτυχιακά, νέοι διδάκτορες αλλά και απελπισμένοι μεσήλικες.

Άνθρωποι που κόπιασαν οι ίδιοι και οι γονείς τους για να σπουδάσουν και η Ελλάδα τους έκοψε την ανάσα με λαβή επιδέξιου στραγγαλιστή ενώ στην ξενιτιά τους υποδέχθηκαν σαν περιζήτητους εργαζόμενους.

Ο ανθός της Ελλάδας που ξενιτεύτηκε για ένα καλύτερο μέλλον.

Αναχωρούν όχι πια για ταξίδι αναψυχής με φτηνό αεροπορικό εισιτήριο προσπαθώντας να ανακαλύψουν καινούργιους τόπους ,αλλά γιατί συνετρίβη η ανεμελιά των νεανικών τους χρόνων κατά την διάρκεια της προσγείωσης τους στην ωμή πραγματικότητα.

Φεύγουν και μεταναστεύουν επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων και διαπρέπουν και αφήνουν πίσω τους το άδειο Κυριακάτικο τραπέζι , τα όνειρα των γονιών τους και τον πόνο που δεν μπορούν να γευτούν την καθημερινότητα των παιδιών τους μα κυρίως τις χαρές τους.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω την στιγμή του αποχαιρετισμού στο αεροδρόμιο Αθηνών όταν ο μεγάλος μου γιός άνοιγε τα φτερά του σε ηλικία 25 ετών να πάει να εργαστεί στο εξωτερικό.

«Μαμά μην στεναχωριέσαι θα μιλάμε κάθε μέρα στο skype. Έχουμε περάσει και χειρότερα».

Η παρηγοριά της τεχνολογίας. Οι σημερινοί παππούδες στην πλειοψηφία τους είναι παππούδες και γιαγιάδες του Skype.

Παππούδες και γιαγιάδες που ίσως τα εγγόνια τους μιλούν την γλώσσα του σχολείου και του παιχνιδιού των συνομηλίκων τους και δεν μιλούν την ίδια γλώσσα με τους ηλικιωμένους.

Είναι αλήθεια ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία, αλλά στην περίπτωση της Ελλάδας κατά την ταπεινή μου γνώμη ισχύει το δεύτερο.

Παλιά στην ξενιτειά ζητούσαν δυνατά κορμιά, τώρα ζητούν δυνατά μυαλά.

Τα Ελληνόπουλα παίρνουν τον δρόμο της μετανάστευσης.

Η οικονομική κρίση «σκότωσε» τα όνειρα των νέων και η ανεργία τους στοίχειωσε.

Αναζητούν μια νέα Ιθάκη που θα τους επιτρέπει τουλάχιστον να ονειρεύονται.

Συγνώμη παιδιά για ότι κάναμε στην γενιά σας, συγνώμη που δεν μπορέσαμε να σας προστατέψουμε , παρασυρθήκαμε από τις σειρήνες γιατί    δεν προνοήσαμε να δεθούμε  στο κατάρτι του πλοίου που λέγεται Ελλάδα………






Πρόεδρος «ΗΠΑΡχω»

Σωματείου Ηπατομεταμοσχευθέντων Ελλάδος

Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος «ΜΑΡΟΥΣΙ Νέα Εποχή»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου