ΓΙΑΤΙ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ Ο ΣΤ. ΚΥΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΣ; .

Και ασφαλώς δεν ψηφίστηκε από οίκτο ή συμπόνια. Αν υπάρχει εδώ κάποιος οίκτος απευθύνεται προς εμάς τους ίδιους που τόσο γκρινιάρηδες, μεμψίμοιροι, φοβιτσιάρηδες είμαστε.
Η τεράστια νίκη του γιατρού Κυμπουρόπουλου συμβολίζει διάφορα αξιοπρόσεχτα. 
Τον θαυμασμό στη γενναιότητα και το προσωπικό θαύμα. Την υπενθύμιση αξιών που με την επέλαση των δήθεν "μοντέρνων καιρών" λοιδορήθηκε. Τη δημιουργική μοναξιά ενός δυσκολεμένου πλάσματος που
υπερβαίνει πνευματικά μεγάλους πόνους. Την ελπίδα ότι το μέσα μας είναι ισχυρότερο από το έξω μας. 

Την αδιάλειπτη εργατικότητα προς τον στόχο. Τη βαλλόμενη και ακλόνητη αξιοπρέπεια. Την ευπρέπεια. Την καλή αγωγή (τι μεγάλο θέμα η καλή αγωγή!...) Την ευγένεια και τη μετριοπάθεια όταν εκφράζεσαι χωρίς να υπερασπίζεσαι αλαζονικά τον αδικούμενο εαυτό σου. Την υγιή θυσιαστική οικογένεια που στηρίζει υπεράνθρωπα από μωρό το παιδί της. Την αισιοδοξία για τον αγώνα τον καλό από την πρώτη αρχή μιας βαριά εμποδισμένης ζωής. Τη σεμνότητα και την ευφυία της σεμνότητας. Κι άλλα, κι άλλα...
Σαν καταλύτης ο Στέλιος έπεσε ανάμεσά μας μια πολύ ζόρικη εποχή και καθρέφτισε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε όπως και αυτό, αυτούς, που δεν θα θέλαμε να είμαστε.
Ναι, συμβαίνει, κι όταν τα ανθρώπινα πράγματα χτυπούν σε αδιέξοδα, να εμφανίζονται πρόσωπα οδηγοί, πρόσωπα-στάλκερ όπως τους λέει ο Ταρκόφσκι και ας μην το ξέρουν ούτε τα ίδια.
Η ζωή είναι εδώ, αλλά η ζωή είναι και αλλού. Υφαίνει.


Μάρω Βαμβουνάκη
https://www.facebook.com/marovamvounaki21